ضرب العسل

آتش بیار معرکه 

همان طور که امروز دستگاه جاز یکی از عوامل اساسی موسیقی به شمار می آید ،درقرون گذشته هم دف و ضرب ابزار اولیه عمله طرب محسوب میشدند . 

هر جا که میرفتند آن ابزار را زیز بغل میگرفتند و بدون زحمت   میبردند  

عاملان طرب در قدیم مرکب بودند از کمانچه کش،نی زن،ضرب گیر، 

دف زن، خواننده ،رقاصه و یک نفر دیگر بنام آتش بیار یا نم کن ،که چون از کار مطربی سر رشته نداشته وظیفه دیگری به عهده اش بوده. 

پوست ضرب و دف در بهار و تابستان خشک و منقبض می شودو احتیاج دارد که هر چند ساعت آن را با پف نم مرطوب کنند ،این به عهده دایره نم کن بود ، که ظرف آبی در جلویش مینهادند وضرب و دف را نم میداد و تازه نگه میداشت ۰ 

اما درفصول پاییز وزمستان،پوست ضرب و دف بیش از حد معمول نم بر میداشت و حالت انبساط پیدا میکرد و وظیفه دایره نم کن این بود که به جای آب منقل آتش در مقابلش بگذارد و ضرب و دف مرطوب را با حرارت خشک کند. 

با این توصیف به طوری که ملاحظه میشود آتش بیار یا همان داره نم کن ،کار مثبتی در اعمال طرب و موسیقی نداشت مع ذالک وجودش به قدری موثر بود که اگر دست از کار میکشید دستگاه طرب می خوابید. 

بنده خواستم بدینوسیله از زحمات بی شائبه این عزیزان که کماکان به شغل شریف خود مشغولند و هر از گاهی اسباب طرب ما را فراهم میکنند تشکر و قدردانی کنم . مع الله و توفیق